همه‌ی ما خاطرات تلخ و شیرینی در زندگی داریم که برایمان ارزشمند هستند. اما آلزایمر تمام این خاطرات را محو و ذهن را تبدیل به صفحه‌ای سفید و خالی از گذشته می‌کند. تاکنون درمانی برای این بیماری دژنراتیو یافت نشده است و تنها راه باقیمانده همان پیشگیری است. نتایج پژوهش محققان نشان می‌دهد که عصاره ی انار هم از بروز آلزایمر پیشگیری می‌کند.

محققان با ایزوله کردن تمام ترکیبات انار دریافتند که یکی از پلی‌فنول‌های انار در بدن تغییر کرده و سرعت پیشرفت بتا آمیلوئید، همان پروتئین تخریب کننده‌ی دستگاه عصبی را کاهش می‌دهد.

انار سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها است و همیشه خواص آن برای مقابله با بیماری‌های قلبی عروقی و برخی از سرطان‌ها مورد بررسی پژوهشگران قرار گرفته است. اما اخیراً محققان به این نتیجه رسیده‌اند که فواید انار فراتر از این حرف‌ها است.

نتایج پژوهشی که در مجله‌ی ACS Chemical Neuroscience به چاپ رسیده است نشان می‌دهد که عصاره‌ی انار برای مقابله با پیشرفت بیماری آلزایمر نیز مفید است. با وجود این که در پژوهش‌های پیشین مولکول منشأ خواص آن مشخص نشده بود این بار محققان اطلاعات دقیق‌تری در خصوص ترکیبات ضدآلزایمر این میوه کسب کردند.

• همه چیز در معده اتفاق می‌افتد

ترکیبات مفیدی که در مقابله با این بیماری دخالت دارند شامل اورلیتین‌ها هستند که در روند شکسته شدن پلی‌فنول‌ها توسط باکتری‌های روده تولید می‌شوند.

بیماری آلزایمر از وجود پروتئین‌های آمیلوئید بروز می‌کند که به شکل پلاک بین نورون‌ها یا همان سلول‌های عصبی تشکیل می‌شوند. برای پیشگیری از انتشار و گسترش این پروتئین‌ها، مولکول‌هایی لازم هستند تا از مغز در برابر نفوذ این ترکیبات مخرب محافظت کنند.

پژوهش‌های پیشین نشان داده بود که عصاره‌ی انار چنین تأثیری را روی حیوانات دارد؛ اما محققان ترکیب تأثیرگذار را تشخیص نداده بودند.

برای یافتن این مولکول‌ها محققان 21 ترکیب انار را ایزوله کرده و متوجه شدند که اکثر پلی‌فنول‌ها چنین تأثیری ندارند. در عوض یکی از متابولیت‌های این ترکیب‌ها به نام ارولیتین‌ها قدرت محافظت از مغز را داشته‌اند. این ترکیبات جزو ترکیبات ضدالتهابی بوده و از بروز بیماری آلزایمر پیشگیری می‌کنند.

منبع: تبيان

نويسنده : فرانک رجبی دوست | تاريخ : سه شنبه 22 دی 1394برچسب:انار؛ میوه‌ای علیه آلزایمر,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |

یک متخصص تغذیه گفت: ژله خاصیت پروتینی دارد و افراد در حال رشد می‌توانند آن را به صورت دسر یا میان وعده مصرف کنند.

نويسنده : فرانک رجبی دوست | تاريخ : چهار شنبه 9 دی 1394برچسب:خاصیت "ژله",

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |

 
 یکی از بزرگترین چالش‌ها در درمان دارویی سرطان، توسعه داروهایی است که فقط به سلول‌های تومور حمله کنند و سایر سلول‌های بدن را دست نخورده باقی بگذارند. این نوع شیمی‌درمانی هدفدار شده در حالی که عوارض جانبی ویران‌کننده شیمی درمانی‌های معمول را ندارد، سلول‌هایی که تقسیم سلولی سریع دارند، مانند فولیکول مو، ناخن‌ها و مغز استخوان را با مواد سمی بمباران نمی‌کند. 
 
به همین علت امروزه انتقال داروی سرطان بر مبنای نانوذرات اهمیت زیادی پیدا کرده است. محققان با فرستادن ذرات متخلل سیلیکا حاوی دارو به داخل بدن، سلول‌های سرطانی را هدف قرار داده‌اند. البته تولید این نانوذرات گران است و نیاز به مواد شیمیایی صنعتی مانند هیدروفلوریک اسید دارد. 
 
در حال حاضر یک تیم بین‌المللی از دانشمندان استرالیایی و آلمانی موفق به ساخت یک جلبک دیاتوم شده‌اند که می‌تواند کار نانوذرات مصنوعی را به خوبی انجام دهد. 
 
دیاتوم‌ها گروه بزرگی از موجودات تک‌سلولی میکروسکوپی با دیواره‌های سلولی شفاف متشکل از دی‌اکسید‌سیلیکون هیدراته یا سیلیس هستند. در واقع دیاتوم‌ها از جنس مواد متخلخل مورد استفاده در نانوذرات دارویی هستند. این جلبک‌ها فقط 4-6 میکرومتر قطر دارند، یعنی بیش از ده بار کوچکتر از ضخامت تار موی انسان. 
 
نویسنده و متخصص نانوپزشکی نیکو ولوکر می گوید: « به کمک اصلاح ژنتیکی دیاتوم (جلبکی کوچک، تک سلولی و فوتوسنتزکننده، با اسکلتی از جنس نانوسیلیکای متخلخل) می‌توان نوعی پروتئینِ متصل به آنتی‌بادی روی سطح پوسته‌ی آن‌ها ایجاد کرد. 
 
دیاتوم‌های سرشار از آنتی‌بادی، تنها به مولکول‌های موجود در سلول‌های سرطانی متصل می‌شوند و در آن‌جا دارو را آزاد می‌کنند. به این ترتیب درمان هدفمند شده و دیگر به سایر سلول‌ها آسیبی وارد نمی‌شود. 
 
محققان در گزارش خود در مجله نیچر کامیونیکیشن اعلام کردند که توسعه‌ی حامل‌های دارویی طبیعی و زیست‌سازگار، اهمیت زیادی پیدا کرده است. 
 
جلبک‌های کوچک دیاتوم بیوسیلیکا علاوه بر داشتن این معیارها، برای رشد فقط نیاز به آب و نور دارند و در نبود این عناصر از بین می‌روند. هم‌چنین با انتخاب آنتی بادی مناسب می‌توان نانوذرات جلبک را به راحتی به سمت سلول‌های تومور هدایت کرد. 
 
محققان با استفاده از یک روش دو مرحله‌ای دیاتوم‌ها را پر از دارو کردند، و سپس آنها را بر روی سلول‌های سرطانی هم در محیط کشت و هم بر روی موش‌ها با نوروبلاستومای (نوعی تومور بدخیم) القا شده آزمایش کردند. 
 
نه تنها جلبک‌ با موفقیت حدود 90 درصد سلول های سرطانی را در ظرفی که مقدار کمی سلول های سالم داشت از بین برد، بلکه رشد تومور در موش‌ها پس از تزریق کاهش یافت. 
 
علاوه بر این، موش‌ها هیچ آسیب حاد بافتی ناشی از شیمی درمانی نداشتند، و دیاتوم‌های بیوسیلیکا در بدن آن‌ها به آسانی تجزیه شد. 
 
وولکر افزود: «هر چند که هنوز در ابتدای مسیر هستیم این شیوه‌ی جدید دارورسانی بر اساس زیست‌‌فناوری و مواد تجدیدپذیر پتانسیل زیادی برای درمان تومورهای جامد، از جمله تومورهای غیرقابل درمان مغز دارد.»

نويسنده : فرانک رجبی دوست | تاريخ : چهار شنبه 9 دی 1394برچسب:جلبک‌هایی که با سرطان مقابله می‌کنند,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |